Przejdź do komentarzyW zadumie idę
Tekst 95 z 211 ze zbioru: Prowadzeni przez gwiazdę nieba
Autor
Gatunekpoezja
Formawiersz / poemat
Data dodania2018-11-12
Poprawność językowa
- brak ocen -
Poziom literacki
- brak ocen -
Wyświetleń1790

W zadumie idę


Co nas podnosi z hańby w moc dumną

Przecież chcemy przyszłość czynem oclić

Jak powiadają: w jasną i rozumną

Której słowo nie zdołało określić


Co chcą wyrazić dzwony z pucharu

Gdy promień dotyka serca kwiatu

A motyl sięga po krople nektaru

Zapraszając do wolnego wakatu


O czym tak szemrze strumień wśród kłody

Rwący ze źródła ku naszej włości

Idąc pod prąd widzimy dawne rody

Okryte płaszczem chwalebnej miłości


Co nas tak usilnie powstrzymuje

Przed Bogiem głowę skrywa się w chmurach

Czy tak będzie zawsze - co hańba czuje

Czy śmiertelnik posiądzie lotki w skrzydłach


  Spis treści zbioru
Komentarze (0)
oceny: poprawność językowa / poziom literacki
brak komentarzy
© 2010-2016 by Creative Media
×