Potasuj mnie Boże

Talią kart w twych dłoniach

Przeplataj między palcami

Przecież od Ciebie zależą

Zależności pomiędzy nami

Odrzuć wszystkie piki i trefle

Wystarczająco były czernią

Pośród nikłej czerwieni

Chcę skowronka na mym dachu

Chcę, by śpiewał barwami zieleni!

Smugę gęstego dymu...

Rozwiej swym podmuchem

Wciąż trzymasz w dłoni piki

Pojedyncze karty

Rzucane we mnie, krzykiem!

Niebieska autostrada

Nowa talia... może kolor zmieniła

Możesz rozwiać wątpliwości

Zamiast kropel deszczu na twarzy

Chcę, by zapałka dwa razy się zapaliła!

Nie! Nie przysyłaj treflowego króla

Niech historia się nie powtarza

Samotność żółtego Bratka

Rozczarowanie. Krótka gala

Zamknięta klatka!

Wyrzuć za drzwi noce panujące

Nie przysyłaj bukietu czarnych róż

Nie każ sięgać dna bez końca

Jesteś słońcem! Chcę zobaczyć...

Kwitnący zimą – łan zbóż

Wzgórze pokryte poezją

Pejzażem płaczących topoli

Nie zasypuj go szarościami

Trzymając w dłoni czarne piki

Nie pozwolisz, by śpiewał czerwieniami

Jak mnie potasujesz Panie?

W dłoniach talia kart, bez kolorów

Każesz mi czekać...

Przekonam się z czasem...

Czy zmieniłeś układ figur i wzorów

Porankiem, kiedy świt oczy otworzy

Spojrzę w dal... na wzgórze

Zobaczę siebie, płaczącą poezję...

I białą kartę – którą każesz przykryć

Szare, czarne... kałuże

Zawarty w powieści `Nie wszystko w życiu`