w stanie 

czasowego oderwania od rzeczywistości 

ziemskiej cywilizacji 

ktoś 

w strefie grozy 

uchylił okno na apokalipsę

wśród koszernych wybuchów 

skośne promienie słońca 

niebieszczeją 

w stygnącym blasku 

ludzkich źrenic

zmarli 

otrzymują tu głos

ten przeraźliwy krzyk 

drze niebo na strzępy 

a przez zbity tłum 

aniołów 

przebiega rozgwar

lecz żaden 

nie zadmie dziś w trąbę