Bezdech - Publixo

Oczywiście, że ma to być ręka lub ręce, jak to słusznie zauważyła midicus. Wiersz bardzo dobry, na szczęście nieprawdziwy. Nie zapadaj w bezdech, jesteś tutaj potrzebna.

Macie rację Moi Drodzy z tą dłonią; to mój błąd... Teraz juz nie poprawię,ale to wyczuli mnie na bardziej wnikliwą analizę swojej pisaniny.Janko,to nie ja tutaj jestem potrzebna(choć to bardzo miłe)ale to Wy wszyscy jesteście bardziej potrzebni mnie. I dziekuję,że jesteście. A Bezdech, jest prawdziwy.Usmiechy posyłam i pozdrawiam.

Przejmujący i trochę przerażający,ale to dobrze, bo w tym naszym pisaniu chodzi przecież o wywoływanie emocji...

Spełniłaś swoje zadanie, Karolino! Wiersz mnie bardzo poruszył, podziałałaś na mój układ nerwowy. Bardzo ciekawy wiersz!

Gilly,Przek - dziekuję.Kiedyś,gdzieś,ten wiersz dostał straszliwą połajankę, tym bardziej jest mi miło,że dostrzegliście w nim jakieś pozytywne wartości.Z pozdrowieniami zimowymi i tym razem już białymi.

Pani Wrzos, jestem zaszczycona... i zawstydzona. Pozdrawiam serdecznie!

Krotexoo,dziekuję za głos. Wiersz poszedł w takiej wersji,więc juz tak zostanie.Ręką dłoni bym nie zastapiła,istnieje mnóstwo mozliwości,aczkolwiek jestem wdzieczna Medicuskowi i Janko za zwrócenie uwagi.I cieszę sie,że pomimo powtórzenia,zaakceptowałeś tę dłoń.Pozdrawiam.

Fazę ostrej, nieleczonej psychiatrycznie depresji zwykle kończy trwały bezdech

(patrz nagłówek i tekst)

Dlatego w Polsce niezbędne są nie darmowe maseczki, nie wybory kopertowe, nie utopione w błocie Izby Dyscyplinarnej oraz Turoszowa krocie,

a szpi-ta-le psy-chia-trycz-ne, inaczej czeka nas powszechne wariatkowo

Liryka przejmującej spowiedzi zagubionego serca - coraz powszechniejsza w XXI-wiecznej twórczości nawet wśród nastolatków - w nowoczesnej, bogatej, niepodległej Polsce! - wprost zatrważa.

Pytanie, d l a c z e g o tak się dzieje?

Dlaczego dzisiaj aż tylu poetów i prozaików pisze ciężkie, mroczne, depresyjne teksty?!

Z wyciągniętymi dłońmi jest wszystko w najlepszym porządku.

Papież wyciąga dłonie, błogosławiąc zgromadzonych.

Matka wyciąga dłonie, by pocieszyć dziecko.

Żebrak wyciąga dłoń, prosząc o wsparcie.

Sąsiad wyciąga dłoń na powitanie.

Autor	KarolinaBaset
Gatunek	poezja
Forma	wiersz / poemat
Data dodania	2011-12-07
Poprawność językowa
Poziom literacki
Wyświetleń	2983