Tekst 171 z 211 ze zbioru: Prowadzeni przez gwiazdę nieba
Autor | |
Gatunek | poezja |
Forma | wiersz / poemat |
Data dodania | 2019-02-19 |
Poprawność językowa | - brak ocen - |
Poziom literacki | - brak ocen - |
Wyświetleń | 1718 |
Oko Opatrzności
Nad drogą ujrzałem Oko Opatrzności
Pomyślałem: jak dobrze że jeszcze
Mogę oglądać ogrody - ziemskie włości
Ojczyznę ludzi i strumyki wieszcze
Oko Opatrzności błyska w świetle glorii
Przenika różnorakie wymiary
Nawet to co sumienie skrywa w arterii
Prowadzi istnienie w triumf wiary
Przyjdzie moment gdy mnie do siebie zabierze
Ujrzę to „ co oko nie widziało”
Odsłoni przeróżne wspaniałe rubieże
Za czym przez życie się podążało
Ja żyję w mieście z "Okiem Opatrzności" w herbie i może dlatego stało się miastem "Cudu nad Wisłą"
Dobranoc.
Oglądać ziemskie ogrody
Strumienie wieszcze
Gwiazdę przewodniczkę
I Oko Opatrzności
Co z tego wszystkiego do nas dociera? Samozachwyt i szeleszczenie.
brz ż szcz
Ć zi sk
St szcz
Zd prz czk
Trz ści
Wszystko do niszczarki
Czas przystanął się zawiesił
Jutro n i c ci nie przyniesie
Ziemska kiwa się kołyska