––?/––

mówią że jestem dewiantem

choć żyję w zgodzie ze światem

fałdy zanikły w ich głowach

to chyba jakaś choroba

nikomu przecież nie wadzę

moja sprawa gdzie kładę

a oni bzdury wciąż klepią

urągają złorzeczą

miłuję ja kupę bliźnich

uczonych w piśmie wszystkich

głupich średnich przemądrych

ateistów pobożnych

pola i ziemie żyzne

oraz tęcze obydwie

tych co wierzą inaczej

czubków z daszkiem na bakier

łany złote pochyłe

malowane też tyłem

nie urągam nikomu

chciałbym żyć pospołu

przecie człeków nie tłukę

skromny ze mnie żuczek

nie mówię brzydko nigdy

mam w dupie wulgaryzmy

w tartaku drewno pieszczę

co złorzeczą nie rzeknę

żadnych wyzwisk nie liczę

to już enty policzek

lecz dzisiaj z każdą chwilą

łzy szczęścia rzewnie płyną

tak bardzo ją miłuję

namiętnie gładzę czule

choć w dłonie wchodzą drzazgi

ból ten wcale nie drażni

bo chociaż nie jest miękka

tę chwilę zapamiętam

zaraz ojcem zostanę

by sensownie poszaleć

właśnie przerżnąłem deskę

będą wiórki pocieszne

wychowamy je zgodnie

by dorosły na wiosnę

kim będą ktoś zapyta

wyściółką dla chomika