Coś w tym nieładzie jest...

To fragment listu do nieznajomej (patrz ostatnie strofy) z powiadomieniem, że ona /żona??/ odchodzi - i chata wolna.

Wiadomo:

nowa miotła zawsze lepiej pozamiata!

Zastanawia nonszalancki obcesowy ton tego powiadomienia - w końcu to list do n i e z n a j o m e j

/która przecież NIE ZNA ni nadawcy, ni jego żony, a tu ni z gruszki bach! i jakaś czyjaś chata wolna!/

W dzisiejszych merkantylnych czasach do obcej kobiety pisze się jak do straganiarki, która stoi z pietruszką na mrozie

i dlatego poleci na każdą wolną chatę jak w ten dym

Jest jeszcze gorzej! Ona co prawda odchodzi (patrz nagłówek), ale on jej wcale nie opuści!

Oczywiście nie pozwolę
nie wypuszczę choć stracę

(vide odpowiednie wersy)

A zatem ta nieznajoma ma tutaj - w tym liście - być jedynie na boku babką... z doskoku.

Czy to możliwe, że znajdzie się taka, co na te byle plewy się połaszczy??

Bardzo nieporadny ten list albo jest zamierzoną ironiczną stylizacją, albo taki właśnie jest sam "liryczny" nadawca:

kompletnie nieociosany, bez żadnej ogłady kolejny Nikoś Dyzma, który wepcha się na salony ze słomą nie tylko w butach,

ale i, nie daj Boże, w głowie

Emilio cenię Twój cynizm .
Jest ,,kwiecisty,,

Jest pewna doza prawdy w Twych wywodach --- ale .....
Nie o to chodzi ........
To tekst odrzuconego mężczyzny który docenia wyjątkowy urok swej oziębłej żony. -...........
A więc dylemat zdrady i zachwytu nieznajomą nie jest
oczywisty moralnie .
To chyba dość częsty problem odrzucenia .

Ale gdzie Pan niby widzisz ten mój cynizm?? Toż to jedynie krytycznoliteracka analiza P a ń s k i e g o listu,

w którym czytamy jak ten byk, że

zakochany w żonie liryczny "ja" chce pić "poranną kawę z Tobą, Nieznajoma".

Czy szan. Małżonka czytała ten tekst? Może nawet r a z e m tę epistołę wysmażyliście??

W ludziach zawsze wkurzają nas nasze własne ułomności

Wiersz-diagnoza stanu rozdwojenia jaźni u bardzo wielu u nas małżonków płci obojej :(

Średnio już co parę lat rozwodzimy się po to, by zakładać kolejny miraż kolejnej tzw. "rodziny".

Na psy, schodzisz, Polko i Polaku. Na psy

Nasyć mnie obrazem,
słowem, gestem, to odejdę.
Tak naprawdę nikim jestem.

Emilio - doskonale to ujęłaś .