Gdybym dumy nie miała, nie byłabym sobą, 

ale z tobą bym dzisiaj gotowała gulasz. 

Bieżącymi sprawami pęczniałby raptularz. 

Nie miałoby kozery zachodzenie w głowę, 

skąd ten żal serdeczny, że dumę hołubię... 

miast w ramionach ulegać i w oczach się zgubić. 

Gdybym dumy nie miała, byłabym nieswoja, 

ale twoja. Dopieszczam kolejne bon moty. 

Bez ciebie puchną myśli, natrętne huncwoty, 

że szczęścia - `ciepłe kluchy`, pokorne spokoje - 

te myśleć ani myślą o wyniosłych gniewach 

i dumy im do bycia sobą nie potrzeba.