Brak odnośników przy dodawaniu w celu sklasyfikowania tego utworu. Szkoda.

Skoro Aurora poczuła się urażona, że omijam swoje nietypowe dzieła...

Jest noc.

Tłusta i gruba, ale taką lubię. Rembrandtowska Saskia.

Pełna zmysłowych gwiazd, majaczeń, pierdnięć z sąsiednich łóżek i ukochanej delirki.

Jest.

To ona obejmuje mnie aksamitnymi ramionami, szepcząc:

- Witaj najdroższy. Cały nieboskłon jest twój. Tylko umrzyj nareszcie.

- A ja nie chcę – jeszcze,

dotykiem przemykać przez groźne kaniony

całkiem skończony.

- Jutro też jest dzień – wyszeptała Scarlett.

- O`kay.

Jak smakuje rudy kosmyk?

Gdzieś pomiędzy imbirem, goździkami i piżmem.

Okropnie, bardzo, dużo, strasznie.

Właśnie,

ona zajmuje się mną na dole, a ja ssam to zjawisko rdzawe i myślę:

Jesteś prawdziwa. Masz zielone oczy, piegi na ramionach...

niech skonam, ale

wcale nie jesteś i wreszcie

śpisz na mych udach

/zmęczona dziewucha/

- Kocham cię, Red.

- Trzeba ciąć, Mojro.

- Ile?

- Funfzig ojro, a to na twych udach

to ułuda

bowiem było cymbalistów wielu,

ale żaden nie śmiał zagrać

głupio

przy Są..ju*

* nazwisko peela :)