Wiewiórki to okropne zapominalskie

To rzeczywiście prawda. Wiewiórki są okropnymi zapominalskimi. Napracują się niebożęta, zapasów narobią, nazakopują się ich… i chwilę później, zapominają gdzie je zakopały. A potem, kiedy przyjdzie zima, biegają jak szalone i szukają za nimi. Szukają i biegają, biegają i szukają… i bardzo często nie znajdują, bo za nic nie mogą sobie przypomnieć, w którym miejscu je zakopały.

Wiewiórki nie zapadają w sen zimowy. Mieszkają samotnie w dziuplach lub gniazdach wybudowanych przez siebie wysoko nad ziemią w rozwidleniach gałęzi. Albo też w gniazdach adoptowanych po ptakach. W zimie żywią się zapasami gromadzonymi przez całą jesień w dziuplach. A także tymi, które pracowicie zakopywały sobie w ziemi. I tu właśnie może pojawić się problem. Bo wiewiórki, jako że mają słabą pamięć, często nie mogą znaleźć ukrytego przez siebie pożywienia. Dlatego też, kiedy nadejdzie mroźna zima, z obfitymi opadami śniegu, warto je dokarmiać.

Zakopywane przez wiewiórki nasiona, a później przez nie zapomniane, nie idą jednak na marne. Wiedzą o tym leśnicy, kiedy wiosną znajdują kiełkujące to tu, to tam nasiona drzew. I są im za to bardzo wdzięczni. Zwierzątka te żyją około 5 lat. Do rozsiewu drzew zdążą się więc bardzo przyczynić.

Nad Europę nadciąga zima. Pierwsze jej oznaki odczujemy już za kilka dni. Synoptycy zapowiadają przymrozki, a także obfite opady śniegu. Czas przygotować ciepłe kurtki, czapki, rękawiczki. A wiewiórki…?

Wiewiórki wyczuwają nadchodzącą zimę i zaprzestają już zbierania zapasów. Uwijają się już tylko na drzewach przy swoich dziuplach lub gniazdach i porządkują wypełnione po brzegi spiżarnie. W ferworze krzątaniny momentami wyglądają zza konarów drzew i dumnie stroszą swoje długie puszyste ogonki, które przed zimą stały się jeszcze bardziej puszyste. Nie bez powodu tak się dzieje. Natura wie, co robi. Puszyste ogonki niczym kołderki będą służyć im do okrywania się w zimowe mroźne dni.