Przejdź do komentarzydzieci Boga
Tekst 25 z 126 ze zbioru: myśli
Autor
Gatunekpoezja
Formawiersz biały
Data dodania2020-04-22
Poprawność językowa
Poziom literacki
Wyświetleń1420

nad losem  zapłakało dziecię razem z nim Pan Bóg 

krople łez spłynęły po ołtarzu  

dusza się zasmuciła schowała nosek w szafie


podałem dłoń 

by napełnić nadzieją niewinne serduszko 

do piersi przytuliłem


dzieci należą do ramion Boga 

w chmurach buduje dla nich dom



  Spis treści zbioru
Komentarze (4)
oceny: poprawność językowa / poziom literacki
avatar
Pełen wzruszającej prostoty wiersz, przepełniony uczuciami.
avatar
dzieci należą do ramion Boga
w chmurach buduje dla nich dom

(patrz finalna pointa)

Jeżeli tylko w niebie jest ratunek dla dzieci, to po co zostały powołane do życia na Ziemi??
avatar
Jeżeli unijne europejskie państwo polskie nie pochyli się nad losem polskich dzieci, już po nas!

Rodzicielstwo dawniej wspierała stara dobra wypróbowana ludzka solidarność - i wspólnota! - których D Z I S I A J próżno szukać nawet w stogu siana.

Okazjonalne akcje typu "paczka świąteczna", "buty na zimę", "światełko w tunelu" itp., itp. NIE ROZWIĄZUJĄ narastającego problemu euro/sieroctwa i porzucania dzieci
avatar
Ckliwe przytulanie do piersi i podawanie dłoni (patrz kolejne wersy) to surogat, tymczasem żywe dziecko potrzebuje codziennego wsparcia - także materialnego, także pedagogicznego, także psychologicznego, także medycznego, także fizjoterapeutycznego, także..., także..., także...
© 2010-2016 by Creative Media
×