Zniknął mój ostatni tekst „Legion sprzeczności”, ale wiem, że trochę przewisiał, bo w wolnej chwili miałem okazję spróbować czytelniczego lukru. Dziękuję i za to! Ilekroć jakiś mój tekst znika bez pisemnego uzasadnienia, mam ochotę spróbować kryminału, co właśnie zalecił mi jeden z czytelników. Dlatego w tytule umieściłem trzy nazwiska, które po wrzuceniu do kotła piekielnego dałaby mi jakiś materiał dla parafrazy. Zaczynając od końca, to by musiała być koronkowa robota. Zamiast Wiliama Blake w tle, Hieronim Bosch. Wszystko zaś, przyprawione metaforą i odwróconym znaczeniem. Możliwe, że miałbym postawione zarzuty, bo lubię ujawniać szczegóły; przykładowo: jeśli bym suponował zamach, to preferowałbym pisanie o nitrowaniu toluenu, albo o tym, że każdy rolnik może być podejrzany o przygotowywanie hekatomby. O azocie, który nas otacza i jak jego można przetwarzać na użyteczne komponenty w warunkach chałupniczych. A nie o bombie z wiadra, puszek po piwie, korze brzozowej i helu. Ten ostatni nadaje się raczej do rozśmieszania. A kryminał powinien być przerażający, prawda? Kosztowna rzecz – taki kryminał, bo musiałbym sam wydrukować i żyć potem w ukryciu jak Osama ibn Laden. Albo dać go cenzorowi, a wtedy zostałaby rybia ość. Normalny człowiek by się zadławił.

Tak, jak zawartością mojego konta pocztowego na Publixo. I bardzo czuję ten świerzb, kiedy o tym myślę. I to byłby tani kryminał, taki, jakim uwielbia posługiwać się parszywa władza, która zmusza opozycję do przyjęcia jej zasad, a raczej ich braku. I pobudki tak niskie i prymitywne, jak gówno Legiona. Mógłby się nazywać ”Publicznicy na patelni”. I gdybym wiejadło trzymał w pazurach, jak Ten, który nadejdzie, to bym uczynił z Publixo, pogorzelisko, na którym by się tylko sprawiedliwe drzewa ostały. A jednak mimo tego świerzbu czuję, że nie jestem godzien. A może jestem jako ten hierarcha, który dla dobra sprawy, ukrywa…? A może, ja się nie nadaję do życia wśród normalnych ludzi? Muszę dźwigać to gówno samotnie, bo sam je przyciągam. I honorowym krzywdzę wyrządzam, a podłych chronię przed linczem.

A skoro jako szatan występuję i sędzią nie jestem, a co najwyżej katem, to po co mi się spowiadają? Po co oszczerstwa piszą na swoich adwersarzy? Po co chcą, żebym strony zmieniał jak rękawiczki pod wpływem donosów, które urągają mojej analizie? Sztuczek z diabłem próbują? A kto do, ognia się zbliży zanadto, ten sam zapłonie.

Toast wznoszę:

W imię złożoności ludzkiej natury wypijmy za grzech!

Tani kryminał odpuszczam… I Wy, mi odpuście…