Droga świętej miłości

Uczono o kodeksie, o  drabinie aniołów

I jak działalnością postać rzeczy zmieniać

Zanim ktoś się wywindował nad poziom żywiołów

Już wiedział jak belki pionowe umacniać

Z poziomymi szczeblami, by obrazowała zgraniem

Widzialnych wartości z niebiańskim  przekazem

Miał wiedzę jak posłużyć się moralnym wezwaniem

Nie tylko zakazu ale i nakazem

W kategorii „nie zabijaj” – w konkluzji „daj życie”

Z nich budując swoją drabinę miłości

Otwierając możliwość wędrówki  w nieba bycie

Stać się otwartą drogą dla licznych gości

Nie widomo kto stworzył drabinę jakubową

Był to byt powołany do istnienia

Wyraźnie podany znak; przesłania dla ludzkości

Jak żywota tworzyć drogę ocalenia

Jakże to zaszczytna wielkość i piękna działalność

Gdy człek wszystkie siły zwraca ku światłości

Jakże trudno jest dziś powiedzieć, czy jest taki gość

By nie skorzystał z tak wspaniałej możności

Choć widać jak manifestują; to co odmienne

Jakby chcieli zejść drabiną w głąb czeluści

Gdy minie to oślepienie, te wojny plemienne

Odkryją czym jest Droga Świętej Miłości