BOMBA POSZŁA!

Koledzy mówili na niego Gierek, ze względu na podobieństwo nazwisk. Gierek chodził do zawodówki, my do technikum – wszyscy razem do elektryka. W ramach praktyk nas wysyłano do różnych zakładów, a chłopaków z zawodówek na budowy różne. I tak Gierek trafił na budowę Kieleckiego Centrum Kultury – inwestycję, która walczyła o rekord w długości trwania. Budowa ruszyła, gdy ja zaczynałem szkołę podstawową. Kiedy kończyłem technikum wciąż jeszcze trwała.

Kiedy Gierek tam trafił w ramach praktyk, budynek już stał w stanie surowym.

Znaliśmy się dlatego, że nie byliśmy grzecznymi chłopcami i tak znaleźliśmy się wzajem w tym tłumie. I skoro starsi koledzy na budowie pijali wina proste, to i Gierek też to robił. Czas w pracy biegł dzięki temu nieco żwawiej. A wiecie co takie wino proste potrafi nawyprawiać w bebechach?

No i raz przytrafiło mu się na jednym z górnych pięter… A kibel przed budynkiem, na placu – daleko. Ściany już były, otwory pod piony w sufitach też. Gierek odnalazł pomieszczenie, w którym miały być ubikacje, kucnął nad dziurą i sruuu! Bomba poszła!

W czasie przerwy śniadaniowej majster odpowiedzialny za praktykantów zebrał ich i poprowadził piętro niżej. Kto to zrobił? I pokazał pomieszczenie, do którego prowadziła dziura. Nad którą piętro wyżej kucał Gierek. Co za rozprysk! Całe ściany w miarę jednolicie pokryte… Bo chyba nikt, kto pijał wina proste nie cierpiał na zaparcia.

Gierek się nie przyznał.