Rozumiem, ze Krysia jest kimś na obraz i podobieństwo mojej Geni. Przecież to chyba nie chodzi o Krychę niby-profewsor, niby-sędzię?

...a uchowaj matko Naturo, aby moja Krysia była obrazem tamtej Krychy! Toż to w jednym pokoleniu gatunek nasz człeczy by wyginął...

- to mi przywodzi na myśl mogącą się przydarzyć historię ewentualnej parze Krystyny P. i Jarosława K.

Dobromirze, to dopiero byłaby para! Godna opisania przez współczesnego Szekspira ;)

Przypatrzyłem się samokrytycznie i... zmieniam 4. i 5. wers:
Szepnęła Krysia z miasteczka Turek
swojemu chłopcu: „Wejdźże na wzgórek”.
Spojrzał w dal: „Na szczyt? A po co?”.
Westchnęła: „Wiesz o qui pro quo?
Wytężże główkę, nie jesteś Burek”.

Jak to charakter potrafi popsuć wygląd (:
Widziałem zdjęcia Krychy za młodu. Całkiem, całkiem...
Ciekawe, czy z publixową Krychą było podobnie :)

Puszczyku, nie zawsze wygląd współgra z charakterem.
W przypadku Krychy charakter odbił się jednak na wyglądzie.

No właśnie o tym napisałem :)))
W w/w wypadkach, idzie.
Jad wykrzywia rysy twrzy.

Uff... jeszcze jedna poprawka, tym razem tylko w 5. wersie:

Szepnęła Krysia z miasteczka Turek
swojemu chłopcu: „Wejdźże na wzgórek”.
Spojrzał w dal: „Na szczyt? A po co?”.
Westchnęła: „Wiesz o qui pro quo?
Wytężże główkę, nie bądźże Burek”.

Dzięki temu wyszła fajna zbitka słów: "wejdźże - wytężże - bądźże".

Poprawa po czwarty i ostatni (tyle popraw w opublikowanym utworze nigdyjeszcze nie zrobiłem) :D Zmieniam, gdyż komuś się nie spodobało, aby Burek był oznaką głupoty ;) Kiedyś trzeba być też spolegliwym ;) :

Szepnęła Krysia z miasteczka Turek
swojemu chłopcu: „Wejdźże na wzgórek”.
Spojrzał w dal: „Na szczyt? A po co?”.
Westchnęła: „Ot i qui pro quo.
Wytężże główkę, bądźże dziś nurek”.