moja mała nibylandia

alabaster ciepłych ramion

wkłada w dłonie przepych ciała

i rozpala szału kanion

dręczą usta w marcepanach

miękkość zewsząd się panoszy

dzisiaj zagram główną rolę

jak w operze za trzy grosze

jednym groszem cię okiełznam

drugi oddam do lombardu

trzeci wrzucę do sekwany

już nie trzeba mi miljardów