Retrospektywa białych instalacji Ewy Kuryluk

Retrospektywa białych instalacji pn. „Białe Fałdy Czasu – Instalacje 1980-2020” prezentowana jest w Muzeum Sztuki Współczesnej we Wrocławiu od 27 czerwca do 3 października 2021.

Ewa tworzyła je w większości w USA, ale także w Argentynie, Kanadzie i Kolumbii. Wernisaż odbył się 26 czerwca. Z zaproszenia niestety nie mogłam osobiście skorzystać, ale przekazałam je znajomym z Wrocławia.

20.06.2021

Zapraszam!

You are cordially invited.

Best regards,

Ewa

Witam, Ewuniu! Z całego serca dziękuję Ci za zaproszenie. Myślami będę z Tobą, bo osobiście niestety nie mogę. Życzę Ci powodzenia i wielu gości. Mam dwoje znajomych we Wrocławiu, mówią, że z przyjemnością odwiedzą Twoją wystawę (…). Pozdrawiam i ściskam mocno, Halszka

Merci, Halszko kochana! Jesli ktos z Twoich znajomych chce przyjsc na wernisaz w przyszla sobote o 17, to mi podaj laskawie nazwiska. Umieszcze je na swojej liscie i wejdzie w pierwszej kolejnosci, bo na otwarciu obowiazuje nadal limit kowidowy.

Pozdrawiam serdecznie, Ewa

W Internecie można znaleźć wiele fotorelacji z wernisażu i wystawy. Przeglądnęłam je chyba wszystkie i jestem pod ogromnym wrażeniem niezwykle zjawiskowych, i jakże wymownych instalacji Ewy. A także wspaniałego Jej przyjęcia w kraju.

Do Polski planuję jechać w drugiej połowie września, i jak wszystko dobrze pójdzie, osobiście zwiedzę tę niezwykle piękną wystawę. A póki co, mogę tylko zachęcić inne osoby kochające sztukę do jej odwiedzenia w Pawilonie Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej we Wrocławiu.

11.07.2021

„Ewa Kuryluk (ur. 1946) – artystka, historyk sztuki, pisarka, której wszechstronna osobowość twórcza kształtowała się w atmosferze rodzinnego domu Karola i Marii Kuryluków w kamienicy przy ul. Frascatii w Warszawie. Biograficzne tło stanowi jeden z istotnych wątków jej artystycznych wypowiedzi.

Ukończyła w 1970 roku studia na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, następnie zaś historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od początku kariery artystycznej z sukcesem prezentowała swoje prace na Zachodzie, w londyńskich i wiedeńskich galeriach. Jej styl malarski ewoluował od metaforycznej barwnej groteski wczesnych prac w stronę syntetycznego, poetyckiego hiperrealizmu. W połowie lat 70. artystka zarzuciła konwencjonalne formuły malarskie i wyszła „poza ramy”. Na jedwabnych i bawełnianych kuponach tkanin rysowała swój intymny świat, budowała z nich instalacje niczym efemeryczne wnętrza i przestrzenie. Biel w różnych odcieniach jest obecna w nich wszystkich. Jest ich materią, tłem i powietrzem.

Rekonstruowane w amfiladowych wnętrzach Pawilonu Czterech Kopuł amerykańskie instalacje Kuryluk to poetycka, intymna podróż, która wiedzie nas przez świat czułych gestów, niejednoznacznych póz, wyrafinowanej erudycyjnej metafory...”.

https://mnwr.pl/wernisaz-wystawy-ewy-kuryluk/

Wspomnienie `Jak poznałam Ewę Kuryluk`

https://www.publixo.com/text/0/t/27836/title/Jak_poznalam_Ewe_Kuryluk