jestem

może tylko stoję zbyt daleko od okna

żebyś mógł mnie dostrzec

ze swojej drogi krzyżowej

skręcisz prosto na łąki

tam skulisz zesztywniałe ramiona

pozwalając by obrosły bodziszkiem chabrami

babką rany wygoisz

tamta kobieta nie będzie czekała

ma coraz mniej czasu

i cierpliwości starczy jej ledwie dla dzieci

nigdy o nią nie zapytam

o innych też nie chcę wiedzieć

w czym były lepsze

czy okna miały jaśniejsze

czy może same wychodziły naprzeciw

słyszysz to ostrzą noże

wstań bedą kosić

wezmę psa i jakoś się znajdziemy

oddzielając źdźbła od drzazg

na jedną stronę ból

na drugą pieszczoty