Poezji na portalach to już nie ma od dawna. Jeszcze od przypadku może się tam pokłócą dawne piaskowe dziadki / babki? Czasem powracają starzy, niegdyś przez adminów "wyrzuceni", którzy przywracając ich teraz do swoich łask reanimują swój mocno podpleśniały portal, na którym nie dzieje się dosłownie nic.

Widocznie czas rozkwitu portali przeminął. Ale żeby choc autorzy pisali po polsku tak, żeby można było zrozumieć, za dużo nie wymagam:)

Z poezją jest jak z matematyką: jedni docierają w niej na dywany Sierpińskiego, inni siedzą w przedsionku poczekalni, a pozostali z trudem liczą na palcach.

Jak każda dyscyplina literatury poezja wymaga od Odbiorcy

oczytania,

szczególnej wrażliwości na moc i bogactwo znaczeń pojedynczego słowa

oraz

pełnego uważności nastawienia.

Jeśli czytając wiersz stawiasz chybione pytanie, co jego autor miał na myśli, już poległeś, bo odgadywanie cudzych myśli Bogu dzięki wciąż jest wróżeniem z fusów.

Pytaj: co JA mam na myśli, widząc jakiś tekst?

Poezja wszędzie na całym świecie
w Polsce i poza Polską
ma się Ś W I E T N I E

Emiliapienkowska, ja nie pytam, co autor miał na myśli, ja pytam, dla kogo pisze, a to różnica. Kto ma być odbiorcą na portalu literackim? Dziecko, student, polityk, Niemiec, Rosjanin?

Nie, ja powinnam zajrzeć do głów poetów, żeby wiedzieć, co mają na myśli.

(patrz źródło)

Nie zaglądamy do głów poetów - zaglądamy do swojej głowy.

Poeci /nie mylić z półgłówkami/ piszą zawsze dla swoich Czytelników. Jeżeli twierdzą, że nie, nie, ależ skądże znowu! - to zwyczajnie się tylko krygują.

Wszystkie formy sztuki:

teatr;
muzyka;
malarstwo;
architektura;
film;
rzeźba;
taniec;
książka etc., etc.
są dedykowane innym niż autor
ludziom.

Pytanie, dla kogo piszesz

(patrz nagłówek)

jest prowokacją. Dobrze W I E M Y, że pisanie do szuflady W PRZESTRZENI PUBLICZNEJ nie istnieje

Zaglądam do swojej głowy i zadaje sobie pytanie, czy ja to chcę czytać.

Myślę identycznie. Czy warto "to swoje" czytać?

Serdecznie :)

I tutaj się zgadzamy. Czytelnik, który NIE WIE, co mu mówi i o czym pisze jakiś tekst, ten tekst /i jego Autora/ omija potem szerokim łukiem.

Nikt nie czyta bełkotu. Warto jednak wciąż pamiętać o tym, że dla niektórych tym bełkotem jest już samo abecadło, dla wielu odczytanie jednego akapitu stanowi duży big problem, dla średniego statystycznego Kowalskiego JEDNA przeczytana książka w roku to życiowy rekord itd., itd.

Ergo

każdy z nas ma i n n ą definicję bełkotu. To od twojego odczytania zależy poprzeczka, jaką literaturze stawiasz.

Jeżeli Autor NIE WIE, dla kogo pisze, pisze dla właściciela punktu skupu.

Makulatury

Policzcie tych wszystkich Polaków, te niezliczone miliony, które giną bez jednej myśli ludzkiej, wydane na żer /złotoustym/ klechom i znachorom!

/zapomniany wielki polski filozof i pisarz Stanisław Brzozowski ""Myśl i praca" 1907/

Przypomnijmy elementarną definicję:

LITERATURA TO TAKŻE LITERATURA USTNA

Do k o g o zwracasz się, mówiąc/śpiewając/odczytując /z promptera/ i/lub pisząc?

Do samego siebie?

Zwariowałeś??