zza szyby krzyczą dziecięce oczy

choć twarde ręce noszą karabin

drżą i szarzeją twarze po nocy

spędzonej niemo pod ostrzałami

ściśnięte gardło łzami zdławione

parzy niewolą myśl o przyszłych dniach

czy kiedyś wrócą czasy minione

tak dziś odległe jakby inny świat

słów nie potrzeba cisza jest mocą

krążące szumy wycisza mur

tylko wytrzymać gdy zagrzmi nocą

wybuch pocisków lecących z chmur

kijowskie niebo jest już dziurawe

bo go nie chroni anioł ani bóg

znów matka dziecko przy sercu kładzie

i cicho śpiewa śpij synku mój