`Choćbyśmy sobie przed snem długo je powtarzali

Twoje imię jest ścieżką co nigdzie nie prowadzi.`

Rafał Wojaczek `List spod celi II`

w koło i w koło, jakby zszywało się po sekcji

rozkrojoną na wszystkie strony meduzę!

przeważnie chcę być na przekór, więc

tworzyłem niespotykane: włóczkowy, od nowości

zniszczony obraz. tondo z przędzy, jakby

przeorane pazurami niedźwiedzia, albo tygrysa.

koronkowa robota! - spojrzałem z uznaniem na

spartolone już od pierwszych chwil, cudaczne dzieło.

powstało z wyjątkowo delikatnej substancji:

ze słowa.

mówiłem pod nosem, naprzemiennie:

my, połykiem, skóra, zawsze, dotyk, pot

i jednocześnie rozrywałem każdą sylabę.

aż powstała, nieozdobna i jakby w kawałkach,

kompletnie nieodporna na świat,

niezdolna istnieć w jakichkolwiek warunkach

dosyć zabawna struktura.