Bardzo piękny wiersz :) Niczym ta kołysanka, która usypia na... Wieczność.

Wyjątkowo serdecznie :)))

Pięknie i szalenie smutno kołyszesz , pozdrawiam :)

Piękne i bardzo emocjonalne wspomnienie. Gdybym ja pisał ten wiersz, na pewno nie rozdrabniałbym go na tyle wersów. Przykładowo pierwszą strofę zapisałbym następująco:

Takich oczu śmiertelnych nie miałeś
ani wiosną, ani nawet zimą.
Latem śmierć na drodze spotkałeś;
powiedziała,że musisz przeminąć.

To nie zarzut wobec wiersza, a jedynie propozycja.

Bardzo dobry wiersz. Tym razem zgadzam się z janko, co do zapisu. Może jestem zbyt schematyczny i za stary na zmiany :)

Pogrzebałbym odrobinę, aby ujednolicić rytm np:

"Takich oczu śmiertelnych nie miałeś
ani wiosną, ani nawet zimą.
Latem śmierci przewrotność spotkałeś,
powiedziała,że musisz przeminąć."

To niebywały zaszczyt, że moje zdanie spotkało się ze zrozumieniem.

Piękny wiersz.
Co do zapisu mam dokładnie takie same odczucia jak janko i lucius.

Konstrukcja wiersza opiera się na kryptodialogu lirycznej/-ego "ja" w asyście milczącego zmarłego "ty".

takich oczu
śmiertelnych
nie miałeś

/i niżej/

takich myśli
samotnych
nie miałeś

/i jeszcze niżej/

takich słów
prawdziwych
nie miałeś

(cytaty z pamięci)

Twoja śmierć sprawiła, że, wspominając ciebie, widzę cię i słyszę już zawsze tylko tak, jakbyś wcale nie żył. Odchodząc, nie wracasz jako ty - wracasz jako nieboszczyk. Optyka i akustyka zmieniają się nieodwracalnie.

Whitney Houston ma dzisiaj na swoich teledyskach INNE oczy, INNY głos... i tylko dlatego, że choć na nich tak cudownie żywa - już po wsze czasy martwa

Nie martwię się. "Non omnis moriar." (Horacy, lata życia 65. rok p.n e. - 8. rok n.e.)