smutno mi boli w środku 

odpływają z falą myśli 

uderzają o brzeg skroni 

cisza co trwa niesie smutek 

zamyka drzwi trzask okiennicy 

wybudza płytkie sny noc wiecznie trwa 

zakrywam oczy by się nie obudzić 

każdy dzień jak ciężar na barkach 

dźwigam krzyż za dwóch 

idę upadam wstaję 

ktoś dodaje mi sił 

słabi nie mają szans 

pozwól wytrwać trudny czas 

pozwól powitać cię w drzwiach 

na stole kwiaty ciepło herbaty 

dotyk dłoni koi wszystkie niepokoje 

zostań na chwilę niech trwa 

na wieki razem każdym dniem 

odejdzie smutek koszmary 

w rozmowie utopieni nie chcemy spać