jestem szaloną malarką

widzę   pod palcami

czule dotykam  sztalugę

szykuję papier z odpowiednią chropowatą powierzchnią

wolno tracę orientację

gubię się w szczegółach

siadam na krzesełku

pochylając się

zbyt mocno do przodu

niespokojnie oddycham

nosem dotykam   perspektywy naszkicowanej   dawno temu

gdy jeszcze mogłam

trzymać  rysik  w ręku  i

dokarmiałam  golębie w

u schyłku dziewiętnastego wieku

przyjmuję postawę wyprostną

jak po śmiagnięciu biczem

wszystko rusza niebezpiecznie do przodu

w głowie horyzonty

północ południe wschód zachód

poza światem

nie ma nic

kurwa nic nie ma dookoła

wszystko się zlewa

Eureka !

dostrzeglam   w końcu te  kontury zarys twarzy   zachód slońca

szybko światło chwytam   w małe dłonie przenoszę  do kieszeni  w spodniach

trzymam  jak ciepły kompres

* 19 /05/23