wszystko dookoła zamienia się w syf

w celach martwe lustra budzą wyobraźnię

widzę twarz dziecka piasek w piaskownicy

w niepokoju boję się mocy mroku

muzyka ideologia robią w duszy czystkę

sterowany świat wojny głód pandemia

samozagłada cywilizacji zdrada ludzkości

kiedyś zapomnieć przyjdzie o życiu

nasi rodzice pamiętają młodzi ludzie błądzą

ktoś wprowadza błędy dobre rady

droga powinna być drogą krzyżową

iść z oczami spuszczonymi w asfalt

iść po wygraniu walki z uśmiechem

bądźmy odważni jak niejeden bohater

refren:

zachowaj ziarno prawdy z raju

zachowaj spokój i ciszę lasu

lubię słuchać ptaków siedząc na skraju

zatapiamy się w sobie kochanie

wolny jak ptak człowiek zakwitnie

uciekam stąd w głąb gdzieś ale stąd

nadzieja co nastaje

kilka ciekawych miejsc

w dłoniach miłość ciepło

rozmawiam z ludźmi

szukają w świecie szczęścia

domy nie są ostoją ktoś pragnie zastraszyć

spójrz na wschód słońca okrutna wojna

zrodziła niepokój dość zabawy w żołnierzy

weźcie się do roboty w pocie czoła

od rana do wieczora trzeba orać pola

czas odrobić lekcje

gdy człowiek przestanie decydować

o życiu o śmierci

przestanie wyrywać serce Ziemi

miłość nie opuści nas na krok

jak dzieci pokochamy od nowa

słońce wyznaczy kierunek nowej epoce

gdy broń przetopimy na pierścienie

dające szczęście i radość naszym sercom

ludzie pokochają się bez względu na kolor skóry

szacunek jeśli ktoś prowadzi wewnętrzny bój

z samym sobą wygrywają najlepsi

zmartwieni będą śmiać się najgłośniej

nad nimi tylko słońce księżyc