Jeszcze słońce nie wstało,

on przy łóżku już czeka,

by wyciągnąć na spacer

przyjaciela – człowieka.

Kiedy razem idziemy,

budzi uśmiech u wszystkich,

drepcze na krótkich nóżkach

Pies duży, ale niski.

Potem jemy śniadanko.

Co tam karma i miska,

gdy najbardziej smakuje,

co pan rzuci do pyska.

Ma swój rozum niewielki,

polecenia rozumie,

Lecz się proszę nie łudzić,

Nie wszystkie akceptuje.

Oglądam z żoną serial

Na wygodnej kanapie,

Wpycha się na trzeciego

długie, ciepłe, puchate.

Kiedy ktoś mi wlazł w drogę

i się trzęsę z wściekłości,

cóż mnie tak nie rozbroi,

jak wzrok pełen miłości.

Stoję dzisiaj przed drzwiami,

Ręka mi drży nad dzwonkiem.

Nikt radośnie nie szczeka,

Nie przywita ogonkiem.

7 października 2023