ŻONKIL

Jak głosi legenda, Marek Edelman od pewnego momentu w rocznicę wybuchu powstania w getcie warszawskim zaczął otrzymywać od anonimowego darczyńcy żonkile i składał je, by upamiętnić ten heroiczny zryw. Potem – tak zrodziła się tradycja – kwiaty te stały się symbolem upamiętniającym tą walkę o honor tylko, bo nic innego nie było w niej do wygrania.

Czytałem wywiady z panem Edelmanem. To inteligentny był człowiek. Rozumiem jego motywacje, upór w realizacji tego, co sobie postanowił. Żydzi rządzą światem? Więc kto rządzi Żydami? Edelman wspominając życie w getcie mówi o wyraźnej opozycji do rządów Judenratu. Ale nawet takie bystrzaki jak Edelman dają się zmanipulować.

Bo, jak głosi ta legenda, anonimowy darczyńca – źródło/ korzeń tej legendy – niekoniecznie musiał być Żydom przyjazny. Świadczy o tym wybór kwiata. Żonkil bowiem toksyczny jest dla otoczenia. Żonkili nie sadzi się – i jest to wiedza powszechna – w pobliżu roślin, z których pozyskuje się produkty spożywcze. Żonkil i warzywa razem? – no to warzywa stają się niespożywcze. Żonkil może sobie rosnąć, ale z dala od tego co jemy. Żonkil jako symbol ma więcej negatywnych znaczeń niż pozytywnych. Że Edelman go przyjął, zaszczepił, zaakceptował, zaasymilował  - może miał słabszy czas w swoim życiu… Coby nie mówić o żonkilach, to  jako symbol nie dodają Żydom prestiżu i sympatii.