Zastałem się w miejscu

w którym zostać nie mogę

Muszę się ruszyć

uciekać najdalej

znaleźć jakieś ślady

może te moje

z przeszłości

Może po nich się wrócę

odnajdę coś jeszcze

poczuję na skórze

więcej niż chłód

Lecz ich już nie ma

szczerze zapomniałem

uległy wymazaniu

organicznemu rozkładowi

przedawnieniu w milczeniu

zapomnieniu w cieniu...

`Ejże!` - krzyczą kruki - `Nic jeszcze nie stracone...!

``Póki krew w żyłach...!` - śpiewają.

A mnie się już tak nie chce.

Tak mnie to mdli i boli.

I oczy się wyłączają,

a mózg na przekór

kołem swym mieli.

Nic.

Trzeba znów będzie złożyć ofiarę

Odgryźć część ciała

i ruszyć dalej

nowe ślady kłaść w piachu...

Rozśpiewany

Roztańczony

Idioto...!