Orkiestra! Jeszcze jeden kawałek!

Ostatni!

Jakiegoś walca spokojnego

bym ciało zmęczone

tanecznym krokiem położył do łóżka...!

Oczy łzawiące

na chwilę by przymknąć

krew w żyłach spowolnić

Biegają w chaosie

w tę i z powrotem

szukając zaczepki

myśli frywolne

Zabiegać o wieczność

trafić w dziesiątkę

zakraść się w łaski

Bogini płodności

Od rana do rana

świat się nie zmienia

choć wszystko tanieje

powietrze stoi

I choćbym mówił językami

Ludzi i aniołów

Lecz miłości bym nie miał...

Tak, tak, dokładnie...

I cóż z tym zrobić?

Gdzie, w którym z kątów

co wieczne, odnaleźć...?

Samo nie przyjdzie drzwi nie otworzy...

... Kierowniku!

Może już nie grajcie.

Dajmy wybrzmieć ciszy...