wiatrem deszczem po niebie i z nieba

czy człowiek wart narodzin

gdy życie kłodą nacisk kładzie

biegnę skryć oczy

by nikt nie patrzył

w nie jak w lustro

boję się z każdym rokiem

coraz bardziej i bardziej

chowane myśli płyną

ułożone w cegły mych ust

słowa kłamstwem obleczone

zmuszą do przyjęcia bestii

krew popłynie

popłyną łzy

nie potrafię płakać

szukam odpowiedzi

szukam siebie jak noclegu

odpadam

nie mam siły na zmiany

na to by żyć w bezprawiu

chaos bagno i zatracanie

ślepiec powie że

wszystko jest dobrze

powiedz jak jest naprawdę

rządzą nami łabędzie

jakoś to będzie

w stawie pełnym ryb