Realizm nuży,  jak i real,

W którym tantiemy dla ubecji.

Niedobór kasy na pobory

Dla tych uczących w klasach dzieci.

Klasy zaś wielce polityczne

W wendettach zagrzebane po nos.

Wianuszki plotą groteskowe

Ze swojskich pożytecznych komos.

/W tle młode  wilki - pizzożercy,

A po nich zgaga... Real męczy./

Aż włosy robią się niebieskie,

Przebarwia cera, wątli uśmiech.

Dobrze, że można świat odmieniać

Choćby przez ciągi barwnych muśnięć.

_____________

* Foto - praca własna