mój świat 

gdzie krew płynie jak rzeka 

gdzie zamiast dzwonów w kościele 

biją kolbą po głowie, po nerkach 

pamiętaj nigdy tutaj nie wracaj 

nikt nie wraca, 

nikt nie wysłucha, 

nikt nie otwiera drzwi 

szukam spokojnego miejsca 

w życiu 

nie znajduję 

w środku coś tłucze 

jakby czołg zbliżał się do miasta 

nikt go nie przywita 

chyba, że koktajlem Mołotowa 

młodych chłopców nie ma 

są groby wokół trochę ziela 

mogli żyć, marzyć śnić 

ale ktoś 

otworzył puszkę Pandory 

bójmy się 

gdy wróg wymyślony 

zawita w nasze strony 

jak zło działające na rozkaz 

biją dzwony, biją po głowie 

umieram za młodu, 

umieram daleko od domu 

świat oszalał 

miało być dobrze 

czas się nie zatrzyma 

ruszy z kopyta