zadziwiające możliwości języka: projektowanie 

i murarka. tworzenie przepaścistym slangiem 

katedr o sklepieniach kryształowych. niekonstruktywizm, 

wznoszone, ściana za ścianą, budynki 

będące niczym wrzask. bezdźwięczny. 

bo w chwilach rozpaczy i załamania, bezsilności, 

wizualizuję sobie nóż wchodzący w brzuch. nie mam, 

oczywiście, zamiaru dokonywać samookaleczenia. 

wystarczy obrazeczek: ja obarczający siebie 

każda winą. fizycznie. spirytysta, któremu 

udaje się wywołać jedynie borsuki, 

nawiązać kontakt z zapomnianymi 

shih tzu, nigdy niemającymi imion wiewiórkami, 

pokutnik biorący do ust wyjątkowo cuchnące 

śledzie... te, jak im tam... Tranströmer. 

sorry –  surströmming. 

ja cały w pomyłkach, chroniący się przed 

ciskanymi z wyżyn cegłami o blaszanych 

krawędziach (kto rzuca?), 

człowiek  –  symulowany kontrast 

(taktyka obsianej ziemi versus 

naprawdę wykańczające czarnowidztwo). 

opisz to, ujmij  w formie dialogu.