Ot... taka kwadratura koła czy może raczej kuli. Ciekawe!

Jest to dla mnie wyjątkowo zagadkowy wiersz. Są w nim lekkie rozważania filozoficzne o sensie życia, ale w tego typu tekstach zazwyczaj oczekuję się pointy umiejscowionej na ogól w ostatnim wersie. Tutaj się tego nie doczekałem, gdyż w żaden sposób nie umiem zrozumieć właśnie ostatniego wersu: "A koniec kołem do pleców dociera". Albo ta pointa jest tak zakamuflowana, że wprost nieczytelna, albo też ja mam ogromne luki w kulturze literackiej. Nie potrafię tego rozsądzić.
Mam również wątpliwości dotyczące warstwy językowej. Nie wiem, jaką rolę na końcu pierwszego wersu ma do spełnienia łącznik? A może to miał być myślnik? W czwartym wersie na pewno powinno być napisane "tę", a nie "tą". No i mam też wątpliwości, czy w siódmym wersie zwrot "skrywa się dłoni" jest właściwy? Mnie w nim czegoś brakuje.

Początek świata - to ty, a jego /świata/ koniec jest tuż za twoimi plecami