Witaj,
powróciłaś do infantylnej poezji...?
To przecież moja specjalność.

Wiersz nie jest dobry (jak na dojrzałą kobietę przystało), ale mam wrażenie że szczery i z uczuciem.

Powtórzeń należy unikać a u Ciebie ich zatrzęsienie, ale warto by nad tym popracować.

Dziękuje Szanownemu Panu za radę co do powtórzeń, choć nie bardzo wiem nad czym należy popracować?
Swoje myśli najczęściej nagrywam na dyktafon. Bardzo rzadko, ale czasem jednak mi się to zdarza, że te słowa przepisuje. Tak było owego dnia, kiedy powstał "zapach klonowych liści". Dlatego wieczorem, może to już była noc wpatrywałam się w tę moją myśl o zapachu klonu. Może gdy przyjdą chęci i przede wszystkim sama dostrzegę w tym jakikolwiek sens postaram się nad tym wierszem i całą resztą popracować. Obiecuję się tym też podzielić z czytelnikami na publixo.
Jeszcze raz dziękuję za spojrzenie na mój wiersz, a przede wszystkim za słowa pod nim..
K.K.

To na poziomie telepatii rozmowa odbicia zwierciadlanego od lat NIEOBECNEJ fizycznie matki ze stojącą przed lustrem córką.

Genialny uniwersalny przekaz. Piękna, nienaganna forma poetycka.

Czasami dopiero kiedy sam jesteś staruszkiem, zaczynasz rozumieć swoich starych...

Albo i nie. Empatii uczymy się nie w szkole parafialnej i nie na uniwersytecie, a we własnej kołysce

Jeżeli do snu śpiewała ci kołysanki twoja matka

Na tylko pod górkę zawsze krętej i wyboistej drodze życia to pełna wdzięczności pamięć o wielkich Przodkach,

o Ojcu

i o Matce

jest potężnym /i tak naprawdę jedynym/ dla nas wsparciem.

Jeżeli nie kochałeś Rodziców, twoja starość będzie nie do zniesienia