"tłumaczy mi je codziennie" napisałabym na końcu. Pozdrawiam ciepło :)

pozdrawiam

ajw -samo sedno

pozdrawiam

Wiersz "Śmierć ze szczyptą niezauważalnego uczucia" o trudnym balaście jesiennej naszej pamięci, która jedna - poza starymi fotografiami i listami z południa Francji (patrz nazwa cyklu) - przechowuje księgę przeżytych lat. Emocjonalnie trzymamy się jeszcze (szczypta niezauważalnego uczucia da się przecież jakoś łykać) - ale ten rosnący ciężar naszej pamięci jest codziennie (patrz ostatni wers) wciąż na nowo tłumaczony, objaśniany, redefiniowany. Żyjemy w tej codzienności - obarczeni tym, czego doświadczaliśmy umownym "wczoraj".

Wielokrotnie powtórzone "wiem"

- jak smakuje tęsknota
- jak nigdy nie mija
- jak bardzo boli
- że to normalne
- co oznacza pewne powtarzane mi zdanie

wyraźnie podkreśla osobisty ton tego wyznania.

My to wszystko jednak też "wiemy". W lirycznym "ja" przegląda się przecież każdy z nas.