Gra z tygrysem

Jestem tu, oddycham -

komuś innemu chce się o tym myśleć.

W niebezpiecznych dzielnicach nawet słońce nie zachodzi spokojnie.

W mieście, w którym się nie sypia, noc i dzień to pojęcia względne.

Wyburza się i stawia domy -

nie chodzi o to jak je widzisz tylko jak na nie patrzysz ;

tygrys pozbawiony niektórych pręg nie staje się kotem.

Wielkie banki dla nielicznych,

parę ulic dalej nikt nie myśli o śledzeniu notowań,

tylko z rączki do rączki,

trzymaj tempo, albo wypadaj z gry,

mniejsza o kierunek - byle do przodu.

Przychodzi świt, odgwizduje dzienną zmianę,

ludzie jadą tam i z powrotem ;

pędzą tak, że rzeka wygląda przy tym jak zastygający beton.

Nie śpią -

gdyby zatrzymać maszynę mogła by już nie ruszyć.

Jednak niektórzy budzą się na chodniku,

inni tak wysoko, że nie wiadomo, czy uda im się zejść -

jeszcze inni w ogóle się nie budzą.

Jak wymazać pod prysznicem przewiosłowany dzień ?

Smakuję z nim kolejny chłodny tydzień -

ponownie trzecia w nocy.

Na dnie powietrza rodzi się słońce .