Przejdź do komentarzyStare domy 2
Tekst 26 z 27 ze zbioru: Termoekumenalia
Autor
Gatunekpoezja
Formawiersz biały
Data dodania2013-04-29
Poprawność językowa
Poziom literacki
Wyświetleń2493

Stare domy II



Pamięci Jadwigi Koniecznej, mojej babci



Już nie zdołają uskoczyć

przed zakusami winorośli.


Ciężko zwiesiły dachy,

czekają wyroku;

pożegnają jeszcze tylko sąsiadów.


Zgarbione starowinki, dachówki,

przymykają oczy

pełne drobnych pochyłości.


Od czasu do czasu,

gdy zawita wnuk,

z radością unoszą bielmo okien


  Spis treści zbioru
Komentarze (2)
oceny: poprawność językowa / poziom literacki
avatar
Piękny obraz, choć przemijanie jest takie smutne! Całe szczęście, że na koniec wiersza pojawił się wnuk.:)
avatar
Kocham stare domy, to i też zakochałam się w wierszu :-)))
© 2010-2016 by Creative Media
×