Stare domy

Pamięci Jadwigi Paschke, mojej babci

Starzy ludzie zza szyb starych domów

przyklejają nosy równie zimne jak cisza

obok sumień

Wierni przyjaciele i wrogowie nasiąkają grzybem

rzucają długi cień

wskazują jedyny słuszny kierunek

natarczywie domagając się gorącego wnętrza

Przeżywają pamięć małych światów

i tylko czerwonym pyłem

wprost z parapetu na wysokim parterze

osypują dawno już przeliczone

oddechy