Śmieć - część czwarta

Dużo jest ludzi z tak śmiesznymi, specyficznymi ideologiami, że trudno obok nich żyć. Nie chcę z nimi żadnych relacji tak, jak nie chcę tego zapisanego tekstu, że tak powiem, sprzedać. Nie potrzebuję znowu robić „techniawki” dla czcicieli internetu. By przeżyć muszę wiecznie słyszeć odgłosy walki ze skandującą publicznością w tle. Po wielu rundach wraz ze mną odniesiesz wrażenie, iż masz do czynienia z horrorem, rozgrywającym się wewnątrz twojej czaszki, utrzymującej tą rozwlekłą, mdłą strukturę, wyprofilowaną na kształt uważającej, choć mocno kontrowersyjnej, ( w przypadku braku obecności w niej jakiegoś właśnie „wydymającego” nas frajera ), papki. To jest absolutny horror, uwierz mi. Bo tylu frajerów potrafi nas załatwić bez mydła, choć już lata nie po temu, aby tak łatwo dawać się podejść. Co najbardziej dziwi, to ta ogólnonarodowa schizofrenia, przesiąknięta do szpiku kości polskim jadem. Jednakże bacznie śledzimy w nagich lustrach, czy nam się łby nie spłaszczają, jednocześnie wykonując wręcz perfekcyjnie stójki typu wąż kobra. I ani nam w głowie wypełnianie luk w mózgach innych, bo nasze świeże propozycje wykorzystują  inni. Zdaje mi się, że nam już na tym specjalnie nie zależy. Zresztą, idzie intelektualna zima i takie „głodne kawałki” mają szansę stać się wreszcie tak popularne jak dziura ozonowa. A, przypomniałem sobie. Zostaje jeszcze ten dławiący nas ciągle niedosyt, dający nam powody do wiecznej irytacji. Ale pamiętaj – wszystko zmienia się nieustannie a szybkość tego procesu, w niezwykłych konwulsjach, przepoczwarza się w powolność, zwłaszcza powolność myślenia i działania. Co można jeszcze napisać, co powiedzieć, by wywrzeć stosownie duże wrażenie na czytającym ? Nawet „wszystko” nie wystarczy !