Knot zszarzał -

skurcz niczym skowyt ognia

zrzuca z siebie ciernie.

Tak najeżony

kładzie sie coraz niżej

w konanie.

Dobrze wie, jak wygląda samotność płomyka

wśród wszelkich nadzianych skowytów.

Na starość nie będzie litanii gwiazdek z nieba

a znudzony sytością demon światła

wciąż zadaje pytania

czemu Bóg nie ukarał nas życiem w ciemności.

Knot szarzeje po omacku,

bez pomocy jakichkolwiek ramion.

Dorzuca jeszcze światło

do równego rachunku

błądzi z ciernia do ciernia.