Toruński księżyc

Piernik lśni

łysina z lukru

księżycowe przysmaki

mają imiona dziewczyn

Oddala się i oddala

jak galaktyki

w głowie kosmosu

Rogaliki ciasteczka cioci Klimci

chrupią w sztucznych zębach

Ciężki plaster księżyca

wisi nad kołyską Kopernika

krzywo  krzywy dom

tuż obok

Choć tyle wody upłynęło

wzdłuż pszenicznej buraczanej

mlecznej drogi Wisly

nadal jak niegdyś wabi

zapachem miodu morza

Nas wiecznych flisaków