Tutaj się Askawinie z Tobą nie zgodzę.Traktujemy ludzi, tak jak sobie na to zasłużyli.Jeśli ktoś jest wyjątkowo podły, wredny, zakłamany, to trudno go dobrze traktować.Można mu współczuć i trzymać się z daleka.Na szczęście tacy ludzie zdarzają się rzadko.
Wiersz dobry,dający do myślenia:)

a ja Ci mówię, że ludzi (jacy są naprawdę) najlepiej poznać po tym, jak traktują swoich wrogów. wszak, wcześniej, czy później nawet z tymi, których się (dzisiaj) kocha, lubi, przyjaźni będzie się w konflikcie i to posuniętym do wrogości i... będzie się wobec nich takimi, jakimi w głębi duszy (jeśli nie umysłu i zmysłów) jest się naprawdę, czyli (mówiąc najłagodniej) niepohamowanym, a raczej chamskim; takimi więc, jakimi jest nieskryte, nieujarzmione (nieudawane) nasze prawdziwe oblicze :)

Fakt. Jako człowiek definiujesz s i e b i e nie tym, co mówisz /czy piszesz/ sobie a Muzom, lecz tym, jak traktujesz innych