owca pośród wilków zasypia

gdzie chleb wspólny od wielu lat

pękający czas i przestrzeń

w rękach i u stóp

jeszcze bardziej rozbijają

choć ta sama krew

i słowa od serca dalekie

bliższe dalszym

chłodniejsze niż poranek

gdy zimą w piecu przygasa

a chciałoby się jeszcze

w rękach zobaczyć pomoc

nie lustra dla siwych włosów

2002.04.30