spośród wyrafinowanych zrządzeniem losu  

narzędzi tortur wybieram wiosnę  

dokładnie teraz gdy zapala zielenią drzewa  

a na niebie maluje słońce skowronkiem  

potem niech dobije zmysłową truskawką  

pomiędzy oczy ciskając słodkie zaklęcie  

aż soczyście popłynie zapomnienie po ustach

spośród wielokropkiem wyrywanych iluzji  

jak wróżenia z lata winnych liści akacji  

posklejam na kolanie na ślinę i wspomnienia  

tę o szklanym domu niewytopionym z krwi  

ma wciąż zielone oczy i słońce na rękach  

w wiosnę niech się ubierze na wieczór  

odłożę leki na boso przez łąkę zgłupieję  

2015.04.16/06.05 (ndr.)