bezmyślnie zatapiasz słowami

lekko unoszący się sen

z chmury w gorycz

na tym samym błękicie

tak głucho odbitym w oczach

na powrót z promieniami słońca

bezmyślnie zbyt daleko

przestawiasz myśl i spojrzenia

od tego uniesienia w inne

jak bagna bulgoczące tajemniczo

w pytaniach o przyszłość

lśniące szeptami pragnienia

ja odrywam gniew od ust

i spuszczając powietrze

z niepotrzebnych porównań

spoglądam wprost

oto bezmyślnie rodzą się

karykatury perspektyw na dłonie

2001.11.13