napełnij swoim oddechem moje myśli

żeby nauczyły się oddychać

nie potrafię ich poskładać

nadzieją na zewnątrz a bólem w przeszłość

tylko tulić do wzroku zahartowanym na horyzoncie zdarzeń

przyłóż mi palec do ust

i przekonaj się że jestem jak ziemia

wydobądź ze mnie tę lawę

co przed słońcem za chłodnym spojrzeniem się chowa

wszystko co możesz zrobić

cierpliwie tłumaczyć dłońmi jak pacierz

nie kalecz ust brakiem uśmiechu czy czasu

nadzieję skraplaj do kubka z herbatą

wszystko co możesz zrobić

cierpliwie przetapiać gorycz na ciszę

językiem zamiast kroić posklejać

na wiarę na czysto na nowo na pewno

bezwarunkowo

2015.06.21/07.09