Tekst 100 z 110 ze zbioru: Nieco z uśmiechem
Autor | |
Gatunek | satyra / groteska |
Forma | wiersz / poemat |
Data dodania | 2022-09-29 |
Poprawność językowa | |
Poziom literacki | |
Wyświetleń | 651 |
Co to będzie przecież kłamią wszędzie
Kłamią w przedszkolu
Kłamią i w szkole
Na uniwersytetach
Nawet w Sorbonie
Kłamią że klimat
Albo pandemia
Że nie ma węgla
Że znów pandemia
Kłamią dorośli dzieci
I nastolatkowie
Kłamią na temat
Albo w obronie
Lub w dobrej wierze
Kłamią mężowie
W konfesjonale
Kłamią żony
Księża z ambony !
Kłamią w książkach kinach
I telewizji
Kłamią publicyści
Dziennikarz i krytyk
A przede wszystkim
Kłamie polityk
Kłamie co było
Kłamie co będzie
Kłamie na wizji
Oraz w urzędzie
Kłamie dziewczynka
Że posprzątała
Kłamie i chłopiec
Że umył szyje
Kłamie adwokat
On z tego żyje
Kłamią obecnie
Chyba już wszyscy
Więc kłamca kłamcy
Ten grzech pobłaża
Więc kłamać również
I mi się zdarza
oceny: bezbłędne / znakomite
Łże też rząd nasz cały,
Het! za góry-skały
Orły odleciały ;(
Kłamią szwagier i bliźnięta,
Nasza cała Ziemia święta ;(
Co to będzie, co to będzie?!
(A. Mickiewicz "Dziady /tzw. kownieńskie/" cz. II, 1821-22)
Jedynym spoiwem, jednoczącym naród w ciasną wspólnotę, jest zaufanie.
Jeżeli ludzkie więzi opierają się na powszechnym celowym kłamstwie, na odwiecznej obłudzie i na codziennym cwaniactwie, k a ż d a nawet ta najlepsza wspólnota rozpada się na zdefragmentaryzowane tzw. jednostki, a stąd już rzut kijem
do
Kłamię nawet we śnie,
Kłamię, gdy paciorek
Piątek to czy wtorek.
Życie w ķłamstwie zleci...
Na co patrzą dzieci.