denerwowało mnie coś w tym wierszu, a teraz mniej mnie denerwuje, a przynajmniej pograłem sobie na strunie `się`:

Ale człowiek dużo potrzebuje -
wsparcia,
najlepiej we własnym domu.
A wtedy
niestraszny żaden dom,
a nawet
niestraszna żadna ulica.

Wtedy człowiek się znajduje
wszędzie,
nawet jeśli nigdzie się nie rusza.

A czy się rusza, czy nie rusza -
nie musi
się zgubić, żeby mógł się odnaleźć.

" Się " odnalazłeś :) Pozdrawiam :)

Wsparcie jest NAM (nie tylko MNIE - NAM) jak ten tlen niezbędne. W baśni rosyjskiej o Kościeju Nieśmiertelnym ten Kościej Żelazny traci całą swą żelazną moc, ilekroć tylko jest SAM. To bardzo głęboki ryt w naszej zbiorowej świadomości. Człowiek jest istotą stadną, czy to nam się podoba - czy nie.