Razem, wspólnie,

we dwoje, czy w stu

najlepiej się kształtuje,

wykuwa, rozwija

indywidualność.

Indywidualność, czyli coś,

co jest czymś (więcej

od wszystkiego i niczego),

ale na ile umysłowo,

a na ile duchowo,

tego nie wiem.

Ale lepiej już dla mnie

żebym ja tego (broń Boże)  

sam nie wiedział.

Bo samemu to najlepiej

niczego nie wiedzieć,

czyli wiedzieć to samo,

co wszyscy wiedzą.